Kwas pikrynowy, melinit – materiał wybuchowy.
Z wyglądu jest to jasnożółty proszek o ostrej woni pozostawiający na palcach charakterystyczny tłusty połysk.
Melinit jest środkiem chemicznym wykorzystywanym do konstrukcji bomb. Zazwyczaj stosowano zapalnik chemiczny, działający z opóźnieniem - szklaną rurkę wypełnioną piorunianem rtęci. Rurkę przebijało się igłą, a rtęć wyciekała nie natychmiast, ale później zależnie od długości i kształtu szklanej rurki. Melinit nadawał się idealnie do działań dywersyjnych, gdyż był potężny, łatwo było zainicjować wybuch i miał małą objętość.
W trakcie wojny rosyjsko-japońskiej nie był produkowany w Rosji. Na uzbrojeniu mieli go tylko Francuzi i Japończycy. Japończycy nazywali go simose, co rosyjskie gazety zmieniły na szimosa. Kwas pikrynowy był na wyposażeniu japońskiej marynarski podczas wojny i przypisywano mu główną zasługę w zwycięstwie pod Cuszimą, gdyż napełnione melinitem pociski miały większą siłę przebicia i siłę burzącą niż rosyjskie pociski prochowe.
W nocy z 15 na 16 maja 1905 roku Łowca ważek wykorzystał melinit do wysadzenia Mostu Tezoimienickiego.
25 maja 1905 roku do Moskwy przyjechał ładunek kwasu pikrynowego, który Łowca ważek przekazał dwóm mężczyznom mającym przeprowadzić dywersje na kolei rosyjskiej. Obie operacje zostały jednak powstrzymane przez Fandorina.